سکه ی مهر و محبت را از قلک دل برداریم و آن را ببخشیم به مسکینی که پشت درب قلبمان ایستاده و مظلومانه به درب قلبمان خیره شده تا درب را به رویش بگشاییم و با لبخندی سحر آمیز به او سلام کنیم .

سلام ای آشنای با هجرت من

                                          بهارم بی تو سرده غربت من